School update en meer over geef me de 5.
Gisteren de laatste duo presentaties van mede klasgenoten gehad.
Wat ik mooie vond was dat iedereen op een verschillende manier dat deed maar wel altijd de relevantie link kon leggen tussen de opdracht en hoe het in het leven eraan toe gaat.
Zo was er bijvoorbeeld gisteren een duo presentatie waarbij we het spel in en uit de knoop gingen doen, iedereen moest de hand van een ander vastpakken en het mocht niet die van je buren zijn, daarna moesten we proberen om weer uit te knoop te komen met elkaar. De klasgenoten legde zo de link naar, dat je ook wel eens met iemand in de knoop kan liggen en hoe je er dan samen uit kan komen.
Een andere klasgenoot vertelde de week ervoor over de geef me de 5 methode en hoe zij het gebruikte samen met haar begeleiding.
Vooral onze docenten waren heel geïnteresseerd in hoe wij ‘als autisten’ dingen ervaarde en over dingen dachten.
Hier wil ik jullie graag wat meer over vertellen.
Geef me de 5.
Ik heb al vaak een link geplaatst in mijn artikelen naar stichting geef me de 5, maar wat doen ze nou eigenlijk?
Heel kort over stichting geef me de 5:
De stichting heeft heel veel hulpmiddelen/workshops/presentaties en sheets om iemand met autisme te helpen of de omgeving te helpen, maar kort gaat de geef me de vijf methode over het verschaffen van duidelijkheid.
De geef me de 5 staat voor:
Wie, wat, wanneer, waar, hoe.
Bijvoorbeeld een dagje weg:
Met wie ga je dat doen?
Wat ga je doen?
Wanneer ga je dat doen?
Waar ga je dat doen?
Hoe ga je dat doen?
Hoe gedetailleerd je ergens op in gaat/ iets invult hangt af van de behoefte van de ander natuurlijk.
Parkeren in de tijd en mapjes sluiten.
Als iets pas later plaats vind en je geeft nu al de duidelijkheid over bovenstaande vragen, dan kan iemand het wat we noemen parkeren in de tijd, dit betekend dat diegene er niet de hele tijd mee bezig hoeft te zijn, omdat er nog zoveel onbeantwoorde vragen zijn.
Mapjes sluiten.
Elke onbeantwoorde vraag of onduidelijkheid creëert een openstaand mapje in ons hoofd, zodra de onduidelijkheden weg zijn, kan het mapje dicht.
Hoe meer mapjes er open blijven staan hoe onrustiger het wordt in ons hoofd en hoe sneller we een punthoofd/vol hoofd krijgen, met als gevolg een meltdown.
Maar wat als?
Wat als je nou ergens nog geen antwoorden op weet?
Dat kan ook gebeuren natuurlijk, dan kan je dat parkeren in de tijd door ‘precies’ aan te geven wanneer je het wel weet. Met precies bedoel ik dus niet, zodra ik het weet, maar maandag voor 20:00 heb ik antwoord.
Er kwamen ook vragen over hoe wij aankeken tegen flexibel zijn en of dat aan te leren is of niet. Hier zal ik een andere keer wat dieper over in gaan.
