Pijnprikkels
Er wordt gezegd dat mensen met autisme geen of minder pijn ervaren dan neurotypische personen, hier zijn verschillende redenen voor, in deze blog duik ik er dieper in.
Onderprikkeling.
Een van de redenen is dat iemand met autisme onderprikkelt kan zijn op sensorisch of zintuigelijk niveau, te vergelijken met verdoving.
Net zoals iemand overprikkeld kan raken of snel overprikkeld kan zijn of gevoeliger voor bepaalde prikkels, kan je ook onderprikkelt zijn. Dit betekend dat iemand prikkels niet of minder goed ervaart, ook op het zintuigelijk en sensorisch niveau. Dus ook prikkels zoals warm/koud en pijn worden niet of niet goed waargenomen. Dit heeft vooral te maken met dat de filters van prikkels niet goed zijn ingesteld, waar bij overprikkeling ze te laag zijn ingesteld, zodat er te veel prikkels binnenkomen, zijn de filters bij onderprikkeling juist te fijn ingesteld en komen er te weinig prikkels binnen.
In het geval van pijn en warmte/koude prikkels kan dat dus betekenen dat iemand minder of geen pijn ervaart of bij warmte en kou dat niet goed aanvoelt. Dit kan ook een gezondheidsrisico met zich meebrengen, doordat bv bij een (ernstige) verwonding iemand er te lang mee doorloopt of het onbehandeld laat. Bij warmte of kou kan het zijn dat iemand bv onder een te hete douche staat en blaren op zijn/haar rug heeft maar dat niet voelt of te laat.
Masking.
Een andere rede kan zijn masking.
Als iemand bv tijdens het wandelen blaren voelt, maar andere niet tot last wil zijn, dan verzwijgen ze de pijn en lopen er (te) lang mee door.
Pijn vs ongemak.
De laatste rede kan ook zijn dat pijn anders wordt ervaren.
Pijnprikkels kunnen genegeerd worden omdat het een constante prikkel is, waarvan men weet waar het vandaan komt en het lichaam het daardoor kan negeren.
Waarbij prikkels van ongemak, bv van een label wat prikt, constant nieuwe prikkels geeft, die ook nog eens van buiten af komen.
Mijn ervaringen.
Wat ikzelf vaak ervaar is dat ik een korte pijngrens heb, wat dat betekend is dat ik de pijnprikkel wel ervaar, maar heel kort. Ik stoot bv mijn teen en voel een aar seconde de pijn, daarna is de pijnprikkels weer weg, totdat iets het weer triggert.
Dit is vooral lastig met bv blessures en kneuzingen en kan herstel bemoeilijken of vertragen of de kans op steeds opnieuw of verergering van blessures vergroten. Of ik leg het naast me neer, omdat ik er op dat moment niets aan of mee kan doen.
Overpikkeling en pijn.
Al de bovenstaande dingen kunnen natuurlijk ook andersom, bij overprikkeling kan iemand dan juist sneller of meer pijn ervaren dan een neurotpypisch persoon en zo gefixeerd erop raken dat het een obsessie wordt bijna hypochondrisch.
Wat is normaal?!
Wat ook nog lastig is, is dat iemand met autisme ook lastig in kan schatten wat ‘normaal’ is om te voelen en wat niet, bv is deze pijn normaal om te voelen of is er iets aan de hand, of is dit pijn die met een blessure te maken heeft of is het erger? De basis is al scheef.
Tips & trucs.
Wat ik voornamelijk heb geleerd is door ervaring de pijn te kunnen koppelen aan wat voor mij normaal is en wanneer er iets aan de hand is.
Zoals ik in het blogje hardlopen al schreef, heb ik bv geleerd om tijdens de eerste 2 km te monitoren. Ik weet wat mijn lichaam ervaart aan ongemak tijdens de eerste 2 km, als er iets afwijkt, pijnlijker of anders voelt dan normaal, weet ik dus dat er kans op blessure is en monitor ik of dingen verergeren of veranderen of hetzelfde blijft.
Daarnaast heb ik het geluk dat mijn moeder huisarts assistente is geweest, dus dat ik veel bij haar kan checken of het normaal is en wat te doen.
Lichaamsbewustzijn of bewustwording kan dus helpen.
Maar ook visueel maken van dingen, voornamelijk als iemand pijn prikkels bijna tot helemaal niet ervaart. Dan kan je bijvoorbeeld met watervaste stift o.i.d. een streep zetten tot waar warm genoeg is of met een thermometer werken om de temperatuur te controleren.
Meer info.
Deze link van balans digitaal verteld je meer over onderprikkeling en pijn en heeft ook een link met tips.
