Zo alweer ruim een weekje terug van de wandelvakantie.

Alles even laten bezinken en tot rust gekomen.

Want wat was deze wandelvakantie een beproeving zeg; de hitte die al vroeg in de ochtend begon, zorgde ervoor dat ik al vanaf 2 a 3 km last van vermoeide en branderige voeten kreeg. Het feit dat het grotendeels van de routes over verharde wegen liep zoals asfalt of steen, hielp ook niet erg.

Mijn vorige wandelvakanties was het ook wel warm, maar wel pas later op de dag waardoor ik nog in de ochtend kilometers kon maken voor de hitte.

Dag 1 begon goed, vroeg vertrokken en rustig gelopen, maar toch wel met een goed tempo van 4 km per uur. Die dag had ik wat problemen met de route door missen van juiste markeringen en knooppuntnummers, ook was er een kermis in dorst en was dus alles even anders, waardoor ik verkeerd liep, maar snel  kon ik weer mijn route oppakken.

Op dag 2 al meteen een flinke misstap gemaakt waardoor ik een spier of pees in mijn linker heup had overbelast, even dreigde de hele wandelvakantie al te eindigen na 2 dagen door de pijn, maar gelukkig trok die pijn de volgende dag, ook met behulp van pijnstillers, weer weg. Ik heb er zo nu en dan nog wel eens last van, maar niet zoveel meer als de eerste dag. Ik kon niet zitten, staan of liggen, alles deed pijn en niet zo’n beetje ook.

Op de helft, dag 5 dus, zat ik er door overprikkeling en oververmoeidheid helemaal doorheen. In Eindhoven ben ik totaal ingestort en kon ik mentaal en fysiek even niet meer verder. Omdat ik nog 7 km zou moeten naar mijn slaapplek, wat zou betekenen nog 2 uur wandelen en ik echt niet verder kon, heb ik uit nood besloten om de bus te pakken. Dit was de allereerste keer dat ik om die reden de bus moest pakken, eerder had ik ook wel eens de bus gepakt maar meer omdat ik anders over het industrieterrein moest of omdat mijn slaapplek echt te ver was en er in de buurt niets was.

Pas de laatste dagen had ik steeds minder last van mijn voeten en toen mama mijn voeten verder in ging tapen, hielp het voor ruim 8 km voor ik weer last kreeg, maar dat scheelt enorm in hoever je nog moet met pijnlijke voeten.

De dag dat mama zou aansluiten, ging goed van start, ik had een lekker tempo en was al vrij vroeg op (wat ik dacht) de helft, dus even een terras pauze ingelast van 15 tot 30 minuten. Vol goede moed weer verder met de gedachten nog 10 km te gaan en nog 5 km tot ik mama zie.
Maar wat bleek: er waren 2 knooppunten 17 en de ene was 5 km van Moergestel en de andere 2, en mama stond juist bij de laatste.
Daarnaast bleek dat mama zich had misrekent, we dachten dat het 23 km was in totaal maar het zou eerder meer dan 25.
Dus toen mama belde waar ik me bevond, bleek ik i.p.v. nog een klein stukje nog ruim 7 km te moeten tot waar mama was. Dat duurde wel heel erg lang en ik begon ook een beetje uitgeput te raken, zowel fysiek als mentaal, door de gedachte dat het nog langer zou duren dan gedacht tot ik mama zou zien. Dus besloten we dat ik dan maar de bus moest pakken.
Dat was de 3de keer dat ik de bus moest pakken buiten de geplande keren om.

Dag 3 had ik door miscommunicatie weer helemaal 6 km terug gelopen naar Berlicum, wat niet de bedoeling was. Snel even mama gebeld en samen besloten we dat als ik vanaf daar weer zou gaan lopen ik algauw tegen de 30 km moest lopen en dat was te ver, dus dan maar de bus naar Heeswijk Dinther, wat de eigenlijke bedoeling was waar ik naar toe moest, ik kon ook nog verder met de bus naar Veghel, om daar zoals gepland de bus te pakken om de snelweg over te komen, maar dat vond ik ook wel weer wat te veel van het goede en ik zou mijn stempels niet hebben voor die dag. In Heeswijk Dinther mijn stempel gehaald en mijn weg te voet gevolgd naar Veghel, daar de bus gepakt om de snelweg over te steken. Dus dat was de 2de keer dat ik uit nood de bus pakte.

De laatste dagen ging het een stuk beter, ik kreeg een beter looptempo (van 3,5 km per uur naar 4 km per uur) en de pijn in mijn voeten was een stuk minder.

Ik had het geluk dat ik 3 dagen achter elkaar wat luxer zat, 2 daarvan in een B&B waarvan een zelfs met bad, waar ik goed gebruik van heb gemaakt, en 1 dag in een huisje ter grootte van een Centerparcs huisje dus lekker rustig en ruim. Het extra voordeel dat het geeft is dat het je eigen stekje even is met eigen ingang i.p.v. bij mensen thuis in een slaapkamer. Dus even wat meer rust voor jezelf.

Samen met mama ergens in Tilburg een cupcake op voor mijn verjaardag en s avonds in Baarle Hertog heerlijk gegeten, daarna zette mama mij weer af bij het slaapadres en ging ze weer naar huis.

De laatste dag ging helemaal super, ook mede doordat ik wat bagage met mama had meegegeven en natuurlijk omdat het de laatste dag is, die zit vol energie bij mij net als de eerste dag. Ook hier aan het eind de keuze gemaakt voor de bus.

Ik heb veel geleerd van deze wandelvakantie en het heeft ook behoorlijk wat teweeg gebracht op andere vlakken, zoals medisch. Hier vertel ik in een nader blog vandaag meer over.

Maar wat betreft leerlessen:
De vraag werd gesteld: zou je dit weer doen?
Ja, maar dan wel anders, de laatste keer voor deze vakantie was ruim 6 jaar geleden dus ook 6 jaar jonger, dus dat merkte ik wel.
Ik zou de volgende keer mijn max afstand verlagen naar 20 i.p.v.25 km. Je doet er dan wel langer over, maar behoud het plezier in het lopen wel.
Ook zou ik bv niet meteen de dag van vertrek ook gaan wandelen, maar een dag eerder vertrekken( tenzij je weer vanuit huis start uiteraard) voor je ook gaat wandelen, ook zou ik ergens in het midden en aan het eind als het kan een B&B of hotel boeken i.p.v. vrienden op de fiets, even wat meer luxe en even een moment om op te laden. Ik zou ergens op het midden een dag extra ergens verblijven, om even een dagje rust te hebben en bv even rond te kijken, een wasje extra te draaien etc. ditzelfde zou ik ook aan het eind van de wandeltocht doen, kortom ik zou de nadruk meer leggen op de vakantie dan op het wandelen.

Ik heb van deze wandelvakantie ook geleerd goed naar mezelf te luisteren en mijn eigen grenzen te respecteren.

Voor een dag verslagje per dag: check eens mijn YouTube kanaal, want daar kan je per dag een verslagje vinden van hoe het ging etc.