**Reflectie op een hectische periode en mijn aanpak: van chaos naar rust**

De afgelopen tijd voelde als een voortdurende strijd met mezelf. Het lijkt alsof ik constant te veel wil, te veel plannen heb en mijn hoofd vol zit met tabbladen die allemaal tegelijk openstaan. Het is alsof mijn gedachten een eigen leven leiden en mijn omgeving daarin meegesleept wordt.

**De onrust in mijn hoofd = onrust in huis**

Het is niet gek dat die mentale onrust zich vertaalt naar mijn omgeving. Als mijn hoofd vol zit, merk ik dat ik ook in mijn huis minder rust vind. Dingen blijven liggen, ik raak alles wat meer kwijt, en dat geeft een extra laagje stress. Het is opvallend hoe sterk die verbinding is: mijn innerlijke chaos beïnvloedt mijn externe wereld.

**Signalen aan de wand**

Ik merk dat ik veel herhaal, veel praat en weinig echt luister. Soms wil ik vooral mijn eigen verhaal kwijt of hou ik koppig vast aan kleine dingetjes, denkend: “Het is maar een klein dingetje, ik heb alle tijd, ik kom er wel uit.” Maar dat koppige vasthouden en die herhaling maken het er niet makkelijker op. Het is alsof ik mezelf blijf vertellen dat ik alles onder controle heb, terwijl dat lang niet altijd zo is.

**Dopamine-jacht en impulsiviteit**

Een patroon dat ik herken, is dat ik vaak op zoek ga naar een dopamine-boost. Als mijn voorraad energie op is, wil ik dat snel aanvullen. Dat doe ik door suikers te eten en geld uit te geven aan dingen die ik niet nodig heb. Het gevolg? Onrust, een gehaast gevoel en een gebrek aan rust. Mijn medicatie lijkt minder te werken, waardoor ik sneller impulsief word en de controle verlies.

**Vreetbuien en energiegebrek**

Door dat alles heb ik ook te maken met vreetbuien, vooral als mijn energie laag is. Het is een manier om mezelf te proberen te kalmeren, maar het geeft vaak alleen maar meer negativiteit en schuldgevoel. Het is een vicieuze cirkel waar ik in zit, en die me uitdaagt om mijn patronen onder de loep te nemen.

**De aanpak: structuur en grenzen**

Om hier verandering in te brengen, heb ik samen met begeleiding een plan gemaakt. Een belangrijke stap is mijn planning niet alleen op werkdagen te baseren, maar ook op mijn vrije dagen. Het gaat er niet alleen om wat ik doe, maar vooral wanneer ik dat doe. We werken met tijdsvakken, waarbij ik afspraken maak over hoeveel dingen ik in één tijdsvak wil doen—ongeacht hoe lang ik erover doe. Het idee is dat ik niet meer op tijd werk, maar op hoeveelheid: een bepaald aantal taken of activiteiten, zonder dat ik mezelf onder druk zet.

**Geluk bij ongeluk**

Ik merkte dat mijn emmer bijna overliep. Mijn begeleiding kwam langs en bood een luisterend oor. Het was een geluk bij een ongeluk dat ik dat moment had, want ik kon mijn gevoelens delen en mijn situatie onder ogen zien. Het gaf me de kracht om mijn gedachten een plek te geven en te bedenken dat ik niet alles alleen hoef te doen.

**Financiële rust**

Een andere belangrijke les die ik heb geleerd, is dat ik soms mijn portemonnee thuis zou moeten laten. Het geeft rust, voorkomt impulsieve uitgaven en helpt me mijn financiële situatie beter te beheren. Kleine stappen, maar wel belangrijke.

**Reflectie en vooruitgang**

Deze periode is intens, maar ik merk dat ik mezelf steeds beter leer kennen. Het is niet gemakkelijk, maar met de juiste structuur en hulp kom ik dichter bij rust in mijn hoofd en in mijn leven. Het is een proces van vallen en opstaan, maar ik blijf proberen. Elke dag is een nieuwe kans om keuzes te maken die me verder brengen.